چرا هر چیزی را که دوست دارم از دست می دهم
پرسش : چرا هر چه را دوست دارم و به دنبال آن مىروم در هنگام رسیدن، آن را از دست مىدهم؟ آیا ممکن است خدا از من ناراضى باشد؟
پاسخ : به دلیل محدودیت درک انسان، پى بردن به این که چه چیزى سبب سعادت یا مایه خسران و بیچارگى او است آسان نیست. چه بسا چیزهایى مورد علاقه انسان است و به آن سخت دل بسته، ولى سرانجام بلاى جان و مایه اندوهش مىگردد؛ به گونهاى که اگر از اول مىدانست، از آن نفرت داشت. از سوى دیگر، گاه امورى را ناخوشایند و ناگوار مىداند، ولى بعد از مدتى، درمىیابد برایش سودمند است. قرآن کریم بر این حقیقت ریشهدار انگشت مىگذارد و مىفرماید:A} «و عسى ان تکرهوا شیئاً و هو خیر لکم و عسى ان تحبّوا شیئاً و هو شرّ لکم{A؛M} چه بسا چیزى را ناگوار بدانید ولى در واقع مایه خیر شما است و چه بسا به چیزى دل ببندید که در واقع برایتان زیانبار است.{M؛V}سوره بقره(2): 216{V پس در نگاه نخست انسان به خودى خود توان شناخت خوبىها و بدىها آن هم در سطح کلان را ندارد چرا که نه تنها توان دیدن زوایاى پنهان یک کار بلکه از آینده خود و آنچه را که بدان دل بسته است، ندارد از این رو حضرتعالى و اصولاً هر انسانى نمىتواند به سرعت به برداشتى دست یازد که شما از آن به نارضایتى خدا نسبت به خود مطرح کردهاید اگر شما به ژرفاى یک حادثه و یا پایان یک دوستى و یا رسیدن به یک آرزو آگاه بودید شاید سؤال را این چنین مطرح مىکردید؟ «چرا هر چه را دوست دارم و به دنبال آن مىروم در هنگام رسیدن آن را از دست مىدهم، آیا این دلیل بر آن نیست که خداوند بزرگ ما را به حال خود رها نکرده و آنچه من شیرین مىبینم در حقیقت سمى در زَوْرق دنیا؟