کسانی که قبر ندارند شب اول قبر آنها چه موقع است؟

کسانى که در دریا مى‏میرند یا طورى مى‏شود که خاکستر مى‏شوند، شب اول قبر آنان چه موقعى است؟

یا شهیدانى‏که بعد از بیست سال جنازه‏شان پیدا مى‏شود، آیا شب‏اول قبر آنان، شب اولى است که استخوان آنان را در قبر مى‏گذارند؟

براساس آیات و روایات، روح انسان پس از مرگ و انقطاع از بدن مادى، خود را با بدن برزخى و قالب مثالى مى‏یابد. بدن مثالى، شباهت بسیارى به بدن دنیوى انسان دارد؛ ولى در عین حال بدنى است که با نظام و قوانین عالم برزخ سازگار است و با بدن مادى دنیوى، تفاوت‏هایى دارد[1].

افزون بر اینکه در بیشتر موارد، مقصود از واژه «قبر»، در واقع «برزخ» است؛ چنان که در روایت آمده: «انّ القبر روضه من ریاض الجنّه او حفره من حفر النّار»[2]؛ «قبر یا باغى از باغ‏هاى بهشت و یا جایگاه پستى از جایگاه‏هاى آتش است».

البته قبر برزخى و قبر خاکى، ارتباط خاصى با هم دارند؛ ولى باید توجّه داشت که عمده مسائل شب اول قبر و پس از آن، مرتبط با عالم برزخ است، نه قبر خاکى‏[3]. بنابراین هم عذاب قبر و فشار آن و هم شادى‏ها و فراخى‏هاى آن، مرتبط با عالم برزخ بوده و با قالب بدن برزخى، صورت مى‏گیرد و قبر خاکى در این موارد، خصوصیتى ندارد. از این رو اگر مرده‏اى را بسوزانند، یا به دریا بیندازند و یا آن را مومیایى کرده و در محفظه‏هاى خاصى نگه دارند؛ باز هم مسائل شب اول قبر (فشار، سؤال، مکافات و …) براى آنان خواهد بود و شب اول قبر آنها، همان شبى است که این بدن‏ها به دریا انداخته شد، یا طعمه حریق گشته و یا خوراک حیوانى قرار گرفته است. شب اول قبر شهیدانى که پس از مدت مدیدى، اجساد مقدس و مطهر آنان یافت مى‏شود؛ همان شبى است که در بیابان از دنیا رفته‏اند.

حضرت امیر (ع) مى‏فرماید: «فروگذار نمى‏شود احدى از مردم که در شرق و غرب زمین و دریا و صحرا هستند؛ مگر آنکه فرشته‏هاى سؤال کننده، به ملاقات آنان خواهند رفت»[4].

__________________________________
پی نوشت ها:
[1]   عروج روح، ص 52 و 59 ..

[2]  بحارالانوار، ج 6، ص 159، ح 19 ..

[3]  نگا: عروج روح، ج 7، ص 69 و 114 ..

[4]  علم الهدى، معاد و عدل، ص 100 ..

دکمه بازگشت به بالا